Kobieta, która czuje się niewidzialna zrobi wszystko, by ją dostrzeżono albo przeciwnie- w zapomnieniu przynależności do tego świata- zapadnie się w pochłaniającym ją mglistym tworze.
Niezależnie od tego jaka się stanie- jej desperackie zabieganie o uwagę lub blaknięcie i odsuwanie w tył życiowej sceny- karmi się jednym, wspólnym dla nich obu źródłem- wiarą, że nie jest niczego warta, że nie zasługuje.
Każda z nas przyszła na ten świat pełna. Nie zmętniona myślą o tym, że czegoś może w niej właściwego brakować.
Pełnymi garściami, bez wstydu, czy zastanowienia- sięgałyśmy by smakować to wielobarwne, niepojęte
i ekscytujące życie. W ten sposób byłyśmy jego czystym przepływem, byłyśmy wolne.
Kiedy jednak nasz pierwszy, kilkuosobowy świat nie podziela naszego ciągłego zachwytu- zaczynamy się wahać przy kolejnym naturalnym impulsie śmiałego podążania za pragnieniami.
I tak też, rok za rokiem, miesiąc za miesiącem- z coraz to większym zwątpieniem smakujemy tej najwykwintniejszej uczty jaką oferuje nam życie. Zwątpienie, z czasem, przeradza się we wstyd i wycofanie lub w walkę i udowadnianie- bo w wystarczającym już stopniu uwierzyłyśmy, że na wszystko trzeba zasłużyć, że przyjemność jest niecodzienną nagrodą, że nie jesteśmy wystarczająco dobre.
Te chwile, w których w porywie ekscytacji nasze malutkie dłonie pokazywały to tu to tam i tak często spotykały się z brakiem podzielania ich zachwytu.
Te chwile, w których nie patrzono na Ciebie, czy nawet Cię nie słyszano, bo dorosły świat miał jakieś inne, pilniejsze zajęcie.
Te dni, godziny, minuty, w których pragnęłaś być jedynie widziana, słyszana, doceniona.
Wszystkie one splotły się w jedno płótno zapomnienia Twojej wartości. Uwierzyłaś, że nie zasługujesz, poczułaś się odrzucona, gdzieś w sobie uznałaś, że samoekspresja jest ryzykiem, że trzeba się kamuflować.
Taka była właśnie Twoja i moja, nasz dalsza droga.
Kobieta, która czuje się niewidzialna zrobi wszystko, by ją dostrzeżono albo przeciwnie- w zapomnieniu przynależności do tego świata- zapadnie się w pochłaniającym ją mglistym tworze.
Może i Ty, głodna kropli uwagi- robiłaś wszystko, by zasłużyć na bycie widzianą. Może stałaś się tą, która bez tchu osiągała, dumnie wznosząc się na w twierdzy swej eksponowanej niezależności. Tutaj nikt nie mógł Cię dotknąć. Było bezpiecznie. Było też pusto.
A może nieświadomie wybrałaś, by wtopić się w tło tego świata, oddychać tak cicho jakby Cię nie było. Tutaj nikt nie mógł Cię dotknąć. Było bezpiecznie. Było też pusto.
Przypomnienie jest jednak silniejsze od wszelkiego zapomnienia.
Każda z nas, prędzej czy później staje się tą, która rozpoznaje swoje wieloletnie uśpienie. Pojawia się pragnienie, by wrócić do siebie i znów poczuć swoją wyjątkowość.
W lęku, wahaniu czy zwątpieniu- stawiamy kolejne kroki tam, gdzie dawno nas nie było, rozgaszczamy się w naszym własnym domu.
Na początku czujemy się tu tak obco, ale z czasem- powoli rozpoznajemy, że nie musimy o nic zabiegać, niczego już udowadniać, na nic zasługiwać- coraz wyraźniej czujemy, że my naprawdę jesteśmy unikatowe, ważne, cenne- takie jakie jesteśmy.
Zawieszamy w oknach najpiękniejsze firany, stawiamy świeże kwiaty, otulamy się błogością naszego nowo odkrytego domu. Tutaj wszystko jest takie nasze i proste. Zanika kompulsywna potrzeba kontrolowania swoich właściwych i niepożądanych zachowań, lęk przed oceną innych staje się jedynie nic nie znaczącym cieniem- pozwalamy mu istnieć, lecz nas już nie więzi. W zrelaksowaniu bierzemy kolejne pełniejsze oddechy, gdy jest nam smutno- płaczemy, gdy przepływa przez nas złość, pozwalamy jej zaznaczyć nasze granice, gdy o czymś marzymy- sprawdzamy co możemy zrobić i po to z radością sięgamy. To, co niegdyś uważałyśmy za porażki staje się dla nas kolejnymi doświadczeniami, z ciekawością, z otwartością podchodzimy do tego, do czego naturalnie przyciąga nas życie. I zaczynamy znów zachwycać się- jak niegdyś, tym nieopisanie pięknym, pełnym potencjału światem.
Kochamy swe życie i teraz już wiemy, że nie musimy niczego robić, by i życie kochało nas nad życie.
Pozostajemy w ciągłym, zwyczajnie niezwyczajnym,
jego i siebie docenieniu i zachwycie.
Bogaty Budda to książka, które zmienia, prawdziwie otwiera na życie i doświadczanie jego nieograniczonej obfitości.
W ciągu pierwszego miesiąca od daty premiery kupiliście jej wszystkie egzemplarze, obecnie trwa jej dodruk. Bogaty Budda w czerwcu znalazł się na 10 miejscu rankingu bestsellerów Sensus oraz w pierwszej 20-stce Top 100 Empiku. Napisano na jej temat obszerny artykuł w sierpniowym wydaniu magazynu Sens, lipcowym Czwartym Wymiarze oraz na licznych blogach.
Książka jest o OBFITOŚCI, wychodzeniu z mentalności braku i uczeniu bogatego doświadczania- w mojej książce ’Bogaty Budda. Bierz z życia to, co najlepsze’
♥ Zamów ją TUTAJ.
Wczoraj dotarła do mnie Twoja książka i naprawdę jestem nią całkowicie pochłonięta. Póki co jestem na 5 rozdziale i każda wolną chwilę przeznaczam na jej zgłębianie.Czytając,mam wrażenie,że pisałaś ją „pode mnie”.Choć o wielu aspektach poszukiwań własnego balansu znam już z Twoich nagrań to tutaj znajduję nowe,inne drogowskazy do znalezienia tego „złotego’środeczka”.
Książka jest wspaniałym „nośnikiem” w w bardziej zrozumiałe i przewidywalne życie.Pozwala ogarnąć i pojąć wiele,zdawałoby się,nieistotnych zdarzeń w naszym życiu.Przeczytałam ją w wielkim pośpiechu jak w upalny dzień łapczywie pije się wodę aby szybko zaspokoić pragnienie.Teraz,zamierzam jeszcze raz ją przeczytać ale podejść do tematu bardziej przygotowaną- zaopatrzyłam się w flamaster i zamierzam podkreślać to co chciałabym szczególnie utrwalić sobie w głowie.
Bardzo Ci dziękuję za tę wiedzę,która bardzo ze mną rezonuje i jest mega przystępna w czytaniu.
Czekając na Bogatego Buddę zaczęłam żałować nieprzemyślanego zakupu o książce która prawdopodobnie okaże się kolejną typu Prawo przyciągania i pseudoduchowości wykorzystywanej do pompowania swojego sprawstwa w oparach duchowego narcyzmu. Nawet zastanawiałam się kto z moich znajomych lubi new age to dam. Zajrzałam i jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Bardzo.Dziękuje za książkę w której odnajduję dużo mądrości a nie duchowego lub rozwojowego zadufania. To co piszesz jest mi bliskie.
Zostaw komentarz